ယေန့ေခတ်တွင် ၀ိပဿနာရိပ်သာများ များြပားလာသည်။ ရိပ်သာ၀င်ေသာ ေယာဂီများလည်း များြပားလာသည်။ အေရအတွက် များြပားလာေသာအခါ ယင်းအေရအတွက်ထဲမှာ အရည်အချင်းရိှသူေတွလည်း ပါမည်။ စိတ်ဓာတ် အဆင့်အတန်းြမင့်မားသူေတွလည်း ပါမည်။ စိတ်ဓာတ်အဆင့်အတန်း နိမ့်ပါးသူေတွလည်း ပါမည်။
တစ်ခါတွင် ေယာဂီတစ်ဦးနှင့် စကားလက်ဆံုကျစဉ် ကျွန်ေတာ်က ရိပ်သာအတွက် စားစရိတ်များကို လှူေသာ အလှူရှင်တို့ေြကာင့်သာ တရားစခန်းဖွင့်လှစ်နိုင်ေြကာင်း။ ေငွေြကးမချမ်းသာေသာေြကာင့် မလှူနိုင်သူေတွချည်း ဆိုလှျင် တရားစခန်းဖွင့်ဖို့ပင် မလွယ်ေြကာင်းေြပာရာ ထိုေယာဂီက “အလှူရှင်ေတွကဗျာ လှူသာလှူတာ၊ စခန်းကျေတာ့ ကျွန်ေတာ်တို့လို ၀င်နုိင်ြကတာ မဟုတ်ဘူး” ဟု ြပန်ေြပာပါသည်။
ထိုေယာဂီ၏စကားကို အံ့ဩစွာ၊ စိတ်မချမ်းေြမ့စွာ နားြဖင့်ဆတ်ဆတ်ြကားရေသာအခါ ဘာမှျြပန်၍ ေြပာချင်စိတ် မရိှေတာ့ပါ။ ေယာဂီတစ်ဦးကဆိုလှျင် “အိမ်က ၁၀-ရက်ခွာနိုင်တယ်ဆိုတာ ေတာ်ရံုစွန့်လွှတ်မှု မဟုတ်ဘူး။ ပါရမီရိှမှြဖစ်တာ။ ဘုရားဆိုရင် ထီးနန်းကိုေတာင် စွန့်သွားတာ” ဟု မအပ်ရာ၊ မနိှုင်းေကာင်း နိှုင်ေကာင်း ဆက်စပ်ေြပာသည်ကို ကုိယ်တိုင်ြကားဖူးပါသည်။
ထိုသုိ့ စိတ်ဓာတ်ေရးရာအရ၊ အရည်အချင်းအရ ညံ့ဖျင်းေသာ ေယာဂီတို့၏ ေထာင်လွှားေသာ၊ ၀ါြကွားေသာ အေြပာအဆို၊ အြပုအမူများကို ြကားသိရေသာအခါ အချို့သည် “၀ိပဿနာတရား”အေပါ်တွင်ပင် သံသယ ၀င်လာြကသည်။ အမှန်ေတာ့ အနိှုင်းမဲ့ ကိုးကွယ်ရာြဖစ်ေတာ်မူေသာ ဘုရားရှင်သည် ၀ိပဿနာ ကမ္မဋ္ဌာန်းတရား အားထုတ်ြပီး ကိေလသာများ အြကွင်းမဲ့ ကင်းစင်ေတာ်မူ၏။ ဉာဏ်အလင်းေရာင်ေတာ် ရေတာ်မူ၏။ ရဟန္တာေထရ် အရှင်ေတာ်ြမတ်ြကီးများကလည်း ၀ိပဿနာတရား အားထုတ်ြပီး ကိေလသာများ ကင်းစင်သွားသည်။ သံသရာ၀ဋ် ဆင်းရဲမှ အြပီးတုိင် လွတ်ေြမာက်သွားသည်။
သို့ြဖစ်၍ ၀ိပဿနာတရားအေပါ် မည်သို့မှျ သံသယ၀င်စရာ မလို။ သို့ေလာ သို့ေလာ ေတွးေတာဖွယ်မရိှ။ “၀ိပဿနာတရား”နှင့် “ေယာဂီ” ကို ခွဲြခား၍ ြမင်တတ်ဖို့ လိုပါသည်။ ေယာဂီေတွထဲမှာလည်း “အရိုးခံေယာဂီ” နှင့် “ဟန်ေရးြပ ေယာဂီ”၊ “စာတတ် ေပတတ်ေယာဂီ”နှင့် စာမဖတ် ေပမဖတ် ေယာဂီ”၊ “ေယာဂီအစစ်”နှင့် “ေယာဂီအတု”ကို ခွဲြခားသိဖို့လိုသည်။ တရားနှင့် တရားသမားကို ခွဲြခားစွာြမင်ရန်လိုေြကာင်း ဓမ္မဒူတ အရှင်ေဆကိန္ဒဆရာေတာ်က ဤသို့ သတိေပး မိန့်ြကားေတာ်မူခဲ့ပါ၏။
“............တရားဆိုတာ မေကာင်းတာ မရိှဘူးတဲ့။ တရားသမားကသာ မြပည့်စံုရင်ေတာ့ မေကာင်းတာရိှမှာပဲ။ တရားသမားဆိုတာကလဲ သူ့အဆင့်နဲ့ သူပဲေလ။ ဘယ်သူက ြပည့်စံုတယ်လို့ ေြပာလို့ရမှာလဲ။ ဒါေပမယ့် ေလာကမှာ များေသာအားြဖင့် တရားေတွကိုပဲ ြမင်ြပီးေတာ့ တရားကို မြမင်ဘဲနဲ့ အြပစ်ေြပာတတ်တဲ့ လူေတွ ရိှတယ်။ တရားကို တကယ်ြမင်သွားြပီဆိုရင် တရားသမားကို သနားရံုပဲ သနားမယ်။ မြပည့်စံုေသးလို့ အြပစ်ေတာ့ မေြပာေတာ့ဘူး”
အခုတကယ်ကို ဒီလို ေယာဂီေတွေြကာင့် “၀ိပဿနာ”ကို အြမင်တမျိုးြမင်ေနြကသြဖင့် ဒီပိုစ့်ေလးကို ေရးသားလိုက်ရြခင်း ြဖစ်ပါသည်။
တစ်ခါတွင် ေယာဂီတစ်ဦးနှင့် စကားလက်ဆံုကျစဉ် ကျွန်ေတာ်က ရိပ်သာအတွက် စားစရိတ်များကို လှူေသာ အလှူရှင်တို့ေြကာင့်သာ တရားစခန်းဖွင့်လှစ်နိုင်ေြကာင်း။ ေငွေြကးမချမ်းသာေသာေြကာင့် မလှူနိုင်သူေတွချည်း ဆိုလှျင် တရားစခန်းဖွင့်ဖို့ပင် မလွယ်ေြကာင်းေြပာရာ ထိုေယာဂီက “အလှူရှင်ေတွကဗျာ လှူသာလှူတာ၊ စခန်းကျေတာ့ ကျွန်ေတာ်တို့လို ၀င်နုိင်ြကတာ မဟုတ်ဘူး” ဟု ြပန်ေြပာပါသည်။
ထိုေယာဂီ၏စကားကို အံ့ဩစွာ၊ စိတ်မချမ်းေြမ့စွာ နားြဖင့်ဆတ်ဆတ်ြကားရေသာအခါ ဘာမှျြပန်၍ ေြပာချင်စိတ် မရိှေတာ့ပါ။ ေယာဂီတစ်ဦးကဆိုလှျင် “အိမ်က ၁၀-ရက်ခွာနိုင်တယ်ဆိုတာ ေတာ်ရံုစွန့်လွှတ်မှု မဟုတ်ဘူး။ ပါရမီရိှမှြဖစ်တာ။ ဘုရားဆိုရင် ထီးနန်းကိုေတာင် စွန့်သွားတာ” ဟု မအပ်ရာ၊ မနိှုင်းေကာင်း နိှုင်ေကာင်း ဆက်စပ်ေြပာသည်ကို ကုိယ်တိုင်ြကားဖူးပါသည်။
ထိုသုိ့ စိတ်ဓာတ်ေရးရာအရ၊ အရည်အချင်းအရ ညံ့ဖျင်းေသာ ေယာဂီတို့၏ ေထာင်လွှားေသာ၊ ၀ါြကွားေသာ အေြပာအဆို၊ အြပုအမူများကို ြကားသိရေသာအခါ အချို့သည် “၀ိပဿနာတရား”အေပါ်တွင်ပင် သံသယ ၀င်လာြကသည်။ အမှန်ေတာ့ အနိှုင်းမဲ့ ကိုးကွယ်ရာြဖစ်ေတာ်မူေသာ ဘုရားရှင်သည် ၀ိပဿနာ ကမ္မဋ္ဌာန်းတရား အားထုတ်ြပီး ကိေလသာများ အြကွင်းမဲ့ ကင်းစင်ေတာ်မူ၏။ ဉာဏ်အလင်းေရာင်ေတာ် ရေတာ်မူ၏။ ရဟန္တာေထရ် အရှင်ေတာ်ြမတ်ြကီးများကလည်း ၀ိပဿနာတရား အားထုတ်ြပီး ကိေလသာများ ကင်းစင်သွားသည်။ သံသရာ၀ဋ် ဆင်းရဲမှ အြပီးတုိင် လွတ်ေြမာက်သွားသည်။
သို့ြဖစ်၍ ၀ိပဿနာတရားအေပါ် မည်သို့မှျ သံသယ၀င်စရာ မလို။ သို့ေလာ သို့ေလာ ေတွးေတာဖွယ်မရိှ။ “၀ိပဿနာတရား”နှင့် “ေယာဂီ” ကို ခွဲြခား၍ ြမင်တတ်ဖို့ လိုပါသည်။ ေယာဂီေတွထဲမှာလည်း “အရိုးခံေယာဂီ” နှင့် “ဟန်ေရးြပ ေယာဂီ”၊ “စာတတ် ေပတတ်ေယာဂီ”နှင့် စာမဖတ် ေပမဖတ် ေယာဂီ”၊ “ေယာဂီအစစ်”နှင့် “ေယာဂီအတု”ကို ခွဲြခားသိဖို့လိုသည်။ တရားနှင့် တရားသမားကို ခွဲြခားစွာြမင်ရန်လိုေြကာင်း ဓမ္မဒူတ အရှင်ေဆကိန္ဒဆရာေတာ်က ဤသို့ သတိေပး မိန့်ြကားေတာ်မူခဲ့ပါ၏။
“............တရားဆိုတာ မေကာင်းတာ မရိှဘူးတဲ့။ တရားသမားကသာ မြပည့်စံုရင်ေတာ့ မေကာင်းတာရိှမှာပဲ။ တရားသမားဆိုတာကလဲ သူ့အဆင့်နဲ့ သူပဲေလ။ ဘယ်သူက ြပည့်စံုတယ်လို့ ေြပာလို့ရမှာလဲ။ ဒါေပမယ့် ေလာကမှာ များေသာအားြဖင့် တရားေတွကိုပဲ ြမင်ြပီးေတာ့ တရားကို မြမင်ဘဲနဲ့ အြပစ်ေြပာတတ်တဲ့ လူေတွ ရိှတယ်။ တရားကို တကယ်ြမင်သွားြပီဆိုရင် တရားသမားကို သနားရံုပဲ သနားမယ်။ မြပည့်စံုေသးလို့ အြပစ်ေတာ့ မေြပာေတာ့ဘူး”
အခုတကယ်ကို ဒီလို ေယာဂီေတွေြကာင့် “၀ိပဿနာ”ကို အြမင်တမျိုးြမင်ေနြကသြဖင့် ဒီပိုစ့်ေလးကို ေရးသားလိုက်ရြခင်း ြဖစ်ပါသည်။
လင်းဦး ( စိတ်ပညာ )
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/02/blog-post_8380.html?showComment=1203205943198#c7129217610976503963'> February 16, 2008 at 3:52 PM
ဟုတ်တယ်...ေလာကြကီးမှာ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုေဖာ် မသူေတာ်ေတွက များသဗျို့။