ေလာကနဲ့ဘ၀
ထပ်တူ ထပ်မှျြဖစ်ေနတဲ့ လမ်းမှာ
ကျွန်ေတာ်ြပန်လာေတာ့
ရွှံ့ဗွက်ေတွ တစီစီထေနြပီ အေမ …………..
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ဆွဲထူရုန်းကန်ေနရတဲ့ အြဖစ်မှာ
ကံတရားက ခွာနာလှျာနာြဖစ်လို့
ေဆးထိုးသတ်ခံလိုက်ရတဲ့ ပံုစံ………
ဘယ်လို ြကိုးစားြကိုးစား
ယိမ်းယိုင်သွားတဲ့ေြခလှမ်းက
၀ဋ်နာ ကံနာ ေြခလှမ်းမျိုး ……
ကျွန်ေတာ် အလွတ်ရြပီးသား ဂါထာတစ်ပုဒ်ကို
ခဏခဏရွတ်ဆိုလိုက်မိတဲ့ ပါးစပ်နဲ့
အခက်အခဲက အသက်သွင်းြပီးသား ြဖစ်မလာဘူး…………
အြမဲတမ်း ရွတ်ဆိုမိတဲ့ဂါထာနဲ့ ကံတရားကို
ေရဆာသလို ဆာတယ်အေမ ။
တစ်ချို့က သံေ၀ဂေတွ ၀ါးလို့
တစ်ချို့က ေနာင်တနဲ့ ြပန်လာြကတဲ့လမ်းမှာ
ကျွန်ေတာ့်လက်ဖ၀ါးေတွ ြပန်ြကည့်ေတာ့
သုညေတွချည်းပဲ အေမ ……………..
အဲ့ဒီဘ၀နဲ့ ကျွန်ေတာ့ေ၀ဒနာေတွ
ပျစ်ခဲေနြပီ အေမ …………
အြဖစ်နဲ့ အပျက်တရားမှာ
ြပည့်ြပည့်စံုစံု ေမှျာ်လင့်ချက်ကို
ဖမ်းဆီးထိန်းသိမ်းလို့မရတဲ့ အဲ့ဒီဘ၀နဲ့
ကျွန်ေတာ့်ေ၀ဒနာေတွ ပျစ်ခဲ့ေနြပီ အေမ………..
အြပီးမသတ်ေသးတဲ့ လူ့ဘ၀မှာ
လမ်းေလှျာက်ရင်း ေရာဂါရခဲ့တဲ့သူေတွက
ကေယာင်ကတမ်းနဲ့ တိုးတိုးေလး ညည်းတွားလို့
စိုးရိမ်ခဲ့ရတယ် အေမ …………..
မနက်ြဖန်
ေသြခင်းတရားကို နာေရးကူညီမှုအသင်းနဲ့ပဲ
ေြဖသိမ့်လိုက်မယ် အေမ ။
ကျွန်ေတာ့်ရာဇ၀င်နဲ့ ဇာတ်၀င်ခန်းမှာ
ကံြကမ္မာက ြကိုးြပတ်ကျွဲလို ခတ်ခဲ့သည်ြဖစ်ေစ………..
ခုနှစ်အိမ်ြကား ရှစ်အိမ်ြကားက
လက်ညိှုးတကားကားနဲ့ ပစ်ခတ်ြကသည်ပဲ ြဖစ်ေစ……..
အမှန်တရားအတွက်ဆို
ကျွန်ေတာ် ပီေက၀ါးတယ် အေမ ……………..
နာကျင်စွာရိုက်ခတ်လာတဲ့ စကားလံုးေတွက
ကျွန်ေတာ့်ကိုယ်ေပါ်မှာ ြကမ်းရှ
ဒုက္ခနဲ့ အလံုးစံုြပည့်၀တဲ့ ၀ပ်ကျင်းထဲမှာ
အသက်ရှုေနရတဲ့ဘ၀က ဗလာချည်းပဲ အေမ ။
လူြဖစ်လာတဲ့ ဒီဘ၀မှာ
ေသာတပန်ေလး နည်းနည်းြဖစ်ချင်တာရယ်…….
လူြဖစ်လာတဲ့ ဒီအခန်းမှာ
သက္ကဒါဂါမ်ေလး နည်းနည်းြဖစ်ချင်တာရယ်……..
လူြဖစ်လာတဲ့ ဒီပစ္စုပ္ပန်မှာ
အနာဂါမ်ေလး နည်းနည်းြဖစ်ချင်တာရယ်
ြဖစ်ခွင် မြကံုခဲ့ဘူး အေမ………………
ဘယ်ြဖစ်ခွင့်ြကံုမလဲ အေမ
နွွံနစ်ေနတဲ့ဘ၀…. ဘ၀များစွာမှာ
ကိုယ်တစ်ေယာက်တည်း ရိုးသားမှုေတွ ထိန်းသိမ်းြပီး
အရုဏ်တက်ေနလို့ ဘယ်ြဖစ်မလဲ…………..
အတ္တဆိုတာ
လူတိုင်းထွန်းညိှထားတဲ့ ဖေယာင်းတိုင်ပဲ ….
အဲ့ဒီ ရိက္ခာေတွ
ကျွန်ေတာ့်မှာ ရိှေနြပီလား…….
အေသအချာ စမ်းသပ်ြကည့်ေတာ့
အမှန်တရားကို ဘယ်ဘက်နဲ့ပဲ ၀ါး၀ါး
ေကျညက်သွားတဲ့သစ္စာတရားကိုေတာ့
၀တ်ြပု မကိုးကွယ်ချင်ဘူး အေမ ……………….
ကိုယ်ပိုင်အတ္တထက်
သာလွန်တဲ့ အတ္တဟာ
တစ်ေန့ေချာင်ပိတ်ရိုက်ခံရမယ့် စီရင်ချက်တစ်ခု…….
ြပုြပုသမှျ အကုသိုလ်ဟာ
မိုးဦးကျြမက်ေတွလို ရိတ်သိမ်းလည်း ခဏပဲ ……..
အြပည်ြပည်ဆိုင်ရာ ငရဲလို စိမ်းလန်းေနတယ် အေမ ။
အရာရာခပ်သိမ်း
မြငိမ်းချမ်းတဲ့ အြပန်လမ်းမှာ
ဘယ်ကံတရားမှ ကျွန်ေတာ့်ဆီကို
ေြဖာင့်ေြဖာင့်တန်းတန်း ၀င်မလာခဲ့ဘူး …………
ခပ်မွဲမွဲဇာတာနဲ့
ကိုယ်၀န်ေဆာင်ေယာကျ်ားတစ်ေယာက်ရဲ့
သေန္ဓပျက်ဘ၀ကိုမှ
တစ်ချို့က မီးထိုးေပးမယ် ……..
တစ်ချို့က
ကေ၀ဆန်ဆန် ယဉ်ေကျးမှုနဲ့ နှုတ်ဆက်တယ်……….
တကယ်ေတာ့ အန်ချင်စရာေကာင်းတဲ့
လူ့ဘ၀ြကိုး၀ိုင်းထဲမှာ
ဘယ်သားသတ်သမားမှ
ေမတ္တာတရားေရှ့ထားြပီး
ဓါးကိုင်ခဲ့ြကတာ မဟုတ်ဘူး အေမ……….
အဲ့ဒီလို အေြခအေနနဲ့
ဦးထုပ်ချွတ်လိုက်တဲ့ ဘ၀က
ထီးေဆာင်းခွင့်မရတဲ့ အြဖစ်မျိုး……….
အဲ့ဒီလို အေြခအေနနဲ့
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ခလုတ်တိုက်လဲသူေတွမှာ
မူးလို့ ရှုစရာမရိှတဲ့ အြဖစ်မျိုး……..
အဲ့ဒီလို အေြခအေနနဲ့
မီးကျိုး ေမာင်းပျက်ေမတ္တာနဲ့
ေချာ့ြမူခံခဲ့ရတာေပါ့ အေမ ။
ဒီလိုကံေခြခင်း နိမိတ်
ြကိတ်မှိတ်အိပ်စက်ခဲ့ရတဲ့နှစ်ေတွနဲ့
လူြဖစ်ခဲ့ရတဲ့ ြဖစ်ြဖစ်သမှျဘ၀ကို
အမှျေ၀ေပးခဲ့ရတယ်……….
ေကာက်ေကွ့ ရှည်လျားတဲ့၀ဋ်ေြကွးက
လက်စလက်န ညံ့ဖျင်းတဲ့ အကုသိုလ်နဲ့ကျွန်ေတာ့်ဆီ
ေရာက်လာတာလား အေမ ………
နားမလည်နိုင်ေတာ့ဘူး အေမ
စီရင်ချက်ချခံလိုက်ရတဲ့ လူ့ဘ၀မှာ
ဘယ်ကုသိုလ်၊ ဘယ်အကုသိုလ်နဲ့မှ
အိမ်နီးချင်းေကာင်း မပီသချင်ေတာ့ဘူး …………
မဟုတ်တယုတ် ပရိယာယ်နဲ့
အြမင်ကျဉ်းေြမာင်းတဲ့ လူကွဲမူကွဲေတွနဲ့
ေပါက်လွှတ်ပဲစား မဆက်ဆံချင်ေတာ့ဘူး………
အေမစိုက်တဲ့ သစ်ပင်ေလး
ဒီဘ၀မှာ အသီးမရွှန်လည်း
ေလာကဓံရဲ့ အညှင်းအဆဲကို
အထုအေထာင်း ခံလိုက်ဦးမယ် အေမ ။
ကိုယ့်ကိုယ်ကို ထမ်းပိုးရင်းတက်ခဲ့ရတဲ့အခိုက်
နစ်မွန်းေမာဟိုက်သွားတဲ့ အနာဂတ်ဟာ
အိပ်မက်ြဖစ်ခဲ့ရတယ် ………
ေကျရာေကျေြကာင်း ဆုေတာင်းရင်း
ကံသီလို့စားခဲ့ရတဲ့ ထမင်းတစ်လုတ်က
မိုးသည်းည သန်းေခါင်းယံပါ…………..
အာဟာရက ၀ါယာြကိုးေလှျာ့ြဖစ်ြပီး
လုပ်ြကံခံရတယ်…………..
ရှင်သန်ြခင်းကို
တရွတ်ဆွဲေခါ်လာြကတဲ့ လူေတွထဲမှာ
ကျွန်ေတာ်လည်း ပါတယ် အေမ ။
ကိုယ့်ရိှမှ ြပည်ရိှမယ့်ဘ၀
ကိုယ့်မရိှရင် ြပည်မရိှဘူးဆိုတဲ့ ပံုေဆာင်ခဲထဲမှာ
ေငွဆိုတာ
Second God is The Money တဲ့လား အေမ ……………..
တကယ်ေတာ့
ကျွန်ေတာ်နဲ့ အကုသိုလ်ဟာ
သမုဒ္ဒရာ ၀မ်းတစ်ထွာမှာ
ေဖာင်ပျက်ြပီး လက်ပစ်ကူးေနတဲ့အချိန်
မနက်စာအတွက် ၀တ်ြပုဆုေတာင်းေနတဲ့ …..အိမ်…..အိမ်……..
မရိှမြဖစ် လိုအပ်ေနတယ် အေမ …………………………………..
အဲ့အချိန်မှာ
တင်းမာေဖာင်းကားေနတဲ့ မယဉ်ေကျးတဲ့
ယဉ်ေကျးတဲ့ လူတစ်ချုိ့ဟာ
မျက်နှာဖံုးစွပ် က ေနြကတယ် ……………
အဲ့အချိန်မှာ
သေဘာထားြပည့်၀ချင်တဲ့
သေဘာထား မြပည့်၀သူတစ်ချို့ဟာ
သားစပ်ြခံထဲ ၀င်ခဲ့ြကတယ် ………………
အဲ့အခိျန်မှာ
ကယ်တင်လိုတဲ့
မကယ်တင်လိုတဲ့ လူတစ်ချို့ဟာ
ေခါင်းလှျို၀င်ခဲ့ြကတယ်…………………….
ြပီးေတာ့
နတ်ေဒ၀ါေတွလို
ဂုဏ်သိက္ခာေတွ အလွတ်ကျက်ြပီး
ဟစ်ေအာ် ခဲ့ြကတယ် အေမ ။
ေအာက်သိုးသိုးရနံ့နဲ့
အရုဏ်တက်ေနတဲ့ လူထက်စာရင်
၀ဋ်ေြကွးဆိုတာ
ကျွန်ေတာ်ခံစားဖို့ ေပါက်ဖွားလာတဲ့
ငရဲလား အေမ …………………
သူလိုကိုယ်လို ခံစားြကရင်း
ေနာင်သံသရာအတွက်
ကိုယ့်အတ္တနဲ့ ကိုယ့်ရိက္ခာေတွ
ထပ်ြဖည့်ေနြကတဲ့လမ်းမှာ
အနံ့မခံနိုင်လို့
နှာေခါင်းပိတ်ထားရတယ် အေမ……………………
ဒါေပမယ့်
ကျွန်ေတာ်ဟာ သူေတာ်စင်အေရြခံုထားတဲ့
၀ံပုေလွ မဟုတ်သလို
သိုးေရြခံုထားတဲ့ အာဂန္တုတစ်ပါးလည်း မဟုတ်ခဲ့ဘူး…………
တစ်ခါတစ်ေလ
သူတစ်ပါးြကည့်ြပီး
ကိုယ်က အားမလို အားမရ ဖျားနာေနရတဲ့ ေကာင်ပါ………….
အဲ့ဒီအချိန်ခါမျိုးမှာ
ကျွန်ေတာ့်သိက္ခာကို
သားစပ်ြခံထဲ ထည့်မထားခဲ့ဘူး အေမ ။
ညအိပ်ရာ၀င်ရင် ဆုေတာင်းတယ်
ကျွန်ေတာ့်၀ဋ်ေြကွးေတွ မိုးစဲပါေစေပါ့………
ြကိုးစားြကည့်တယ်
ရိုးသားေယာင်ေဆာင်ထားတဲ့ လူပုဂ္ဂိုလ်ေတွေရှ့မှာ………..
တကယ်ေတာ့
ရိုးသားမှုဆိုတာ ဘုရား၊ရဟန္တာမှ တစ်ပါး
ဘယ်သူက ပီေက၀ါးသလို ၀ါးခဲ့လို့လဲ…………
အထူးညံ့တဲ့ ဇာတာနဲ့
အဖျားအနာမျိုးစံု ရလာခဲ့တယ် ….
ဖားေတွ တရစပ်ေအာ်ြမည်ေနတဲ့ ရာသီမှာ
ကံတရားက ြကက်ေြခခတ်ခံလိုက်ရတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ့
ေသဆံုးလို့……………….
ခွဲစိတ်ြကည့်ရင်
ဘာေရာဂါမှန်း မသိတဲ့အြဖစ်……….
နွံနစ်ေနတဲ့ နှစ်များစွာမှာ
အေတာင်ဆန့်ခွင့်မရတဲ့ ဘ၀က
သူရဲေကာင်းြဖစ်မလား အေမ ။
၀ဋ်ေြကွးရဲ့ ေသွးခဲြခင်းေ၀ဒနာမှာ
ကာကွယ်ေဆးလိုတယ်……………
ရှင်သန်ခွင့်အတွက်
လွတ်ေြမာက်ြခင်းလိုတယ်…………
အမှန်တရားအတွက်
ရိုးသားြခင်းလိုတယ်…………………
ကယ်တင်ြခင်းအတွက်
ဉာဏ်ပညာေတွလိုတယ်…………..
လိုတယ် အေမ……..
လိုေနတယ် အေမ……
လိုအပ်ေနတယ် အေမ..
ြကိမ်ဒဏ်ေအာက်က သိုးေတွအတွက်
အလင်းသစ်လိုအပ်တယ် အေမ ။
ေသွးေြကာထဲက ေ၀ဒနာေတွ
ေလှျာကျသွားဖို့အတွက်
နူးညံ့တဲ့ ေမတ္တာတရားရိှမှြဖစ်မယ်…….
အနှစ်သာရမဲ့ မုသာ၀ါဒကို ေရှာင်မှြဖစ်မယ်……..
အလင်းလိုချင်ရင် ေမှာက်မိုက်ြခင်းကို ခွဲြခားသိြမင်မှြဖစ်မယ်……..
ကိုယ့်ဇာတ်ကို ကိုယ်မီးထွန်းြကည့်လိုက်ေတာ့
တနဂင်္ေနွနဲ့အတူ
ဆရာ၀န်တစ်ဦး ေရာက်လာတယ်…….
ဘုန်းြကီးတစ်ပါးေရာက်လာတယ်……
အိမ်ေရှ့က ေနလယ်စာ စားေနတဲ့
သံေ၀ဂေတွေရာက်လာတယ်…………
နှလံုးသားက မသာမယာနဲ့
ေနာင်တေတွ ေရာက်လာတယ်……….
ေြခဆံုးေခါင်းဆံုးြကည့်ြပီး
ဘ၀မှန်ကို သံသယနဲ့ ၀ိုင်းြကည့်ေနတယ် အေမ……
ရံု၀င်ခ မေပးရတဲ့
ေမျာက်တစ်ေကာင်ကို ြကည့်တဲ့အြကည့်မျိုးနဲ့ေပါ့ ….
အခုေတာ့
သူေသဆံုးသွားြပီ……..
နာရလွန်းတဲ့ ေ၀ဒနာနဲ့
သူေသဆံုးသွားြပီ အေမ………….
အရံှုးေပးရင်း ေသဆံုးသွားတယ်….
ေမးခွန်းေမးရင်း ေသဆံုးသွားတယ် အေမ ။
မနက်ြဖန်ဟာ
ဆိုး၀ါးညံ့ဖျင်းတဲ့ အာဟာရအတွက်
ကျွန်ေတာ်ခရီင်္းထွက်ရဦးမယ် ………
ေနွးေထွးမှုမရိှတဲ့ ေမှျာ်လင့်ြခင်းကို
အထပ်ထပ်ချုပ်၀တ်ထားတဲ့ ေသာကနဲ့ေပါ့…..
စိုးရိမ်စရာေတာ့ မရိှေတာ့ပါဘူး
အခုေခတ်စားေနတဲ့ ဗျာပါဒနဲ့ပဲ
ခရီးဆက်မယ် အေမ………..
ဘယ်၀မ်းနည်းမှုမှ
ကျွန်ေတာ့်အိပ်ကပ်ထဲ ထည့်မထားေတာ့ဘူး…….
အနိစ္စဘံုသားမို့
ဘယ်၀မ်းနည်းမှုမှ ကျွန်ေတာ့်အိတ်ကပ်ထဲ
ထည့်မထားေတာ့ဘူး အေမ………..။……………..။
လင်းဦး(စိတ်ပညာ)
(ရတီမဂ္ဂဇင်းတွင် ေဖာ်ြပခဲ့ြပီး)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1224865206214#c375973219747462352'> October 24, 2008 at 9:20 AM
ကဗျာရှည်ကို အားရပါးရ ဖတ်ရှုသွားပါတယ် ။ ေတွးစရာေတွ တစ်ပံုတစ်ပင် ရလိုက်တာေတာ့ အမှန်ပဲ
ကိုလင်းဦးေရ ။ ေကာင်းတယ်ဗျာ။ အစဉ်အားေပးေနပါတယ် ။
ခင်မင်စွာြဖင့်
ေမာင်ငယ် ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1224915586512#c2832895365766063523'> October 24, 2008 at 11:19 PM
စဉ်းစားရင်း ဖတ်သွားပါတယ်။ အားေပးေနပါတယ် ကိုလင်းဦးေရ..
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1224920839598#c5141008969409633310'> October 25, 2008 at 12:47 AM
ေကာင်းလိုက်တဲ့ကဗျာအကိုရာ အကို့နာမည်နဲ့လိုက်ပါေပတယ် အေတွးေတွကလည်းအများြကီးပဲ ေပျာက်ချက်သားေကာင်းေနတာ ေပါ်လာေတာ့လည်း ကဗျာလိုက်မမီှဘူး ေတာ်ေတာ်ကိုေကာင်းတယ်အကို
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1225032864132#c1465083727980684931'> October 26, 2008 at 7:54 AM
မိုက်တယ် ကဗျာက ေတာ်ေတာ်ေကာင်းတယ်
ဆက်ေရးပါအံုး လင်းဦးေရ
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1225118733816#c6523905268244287773'> October 27, 2008 at 7:45 AM
၀မ်းနည်းမှတ်တမ်း ကဗျာရှည် အရမ်းေကာင်းတယ် အကိုေရ :)
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1225159224086#c7418197018366670184'> October 27, 2008 at 7:00 PM
ကိုလင်းဦးေရ----
အလုပ်များေနလို့ ခုမှ တဝြကီးလာဖတ်ပါတယ်--
ကဗျာရှည်ေလးကို ဖတ်ရတာ ရင်ထဲမှာ ခံစားရတယ်----
အနုပညာ ေြမာက်လှပါတယ်---
အေတွးေတွနဲ့အတူ--ကဗျာအလှ ဖွဲ့စည်းမှု ကို
ေသသပ်စွာ ေရးသွားနိုင်တာ ချီးကျူးပါတယ်---
အနုပညာ----များစွာဖန်တီးနိုင်ပါေစ---
ခင်မင်လျက်
မသက်ဇင်
http://linoo-ayar.blogspot.com/2008/10/blog-post_24.html?showComment=1225808340758#c2889020211082679358'> November 4, 2008 at 6:19 AM
အစ်ကိုလင်းဦးေရ ကဗျာရှည်ြကီးကို ေအးေအးေဆးေဆး လာဖတ်သွားတယ်ဗျာ။ အေမ့အတွက် သားတစ်ေယာက်ရဲ့ရင်ထဲက စကားလံုးေတွက တမ်းတမ်းတတ ထိရှလွန်းတယ်ဗျာ။ ၀မ်းနည်းမှတ်တမ်းမှာ လာေရာက်လက်မှတ်ေရးထိုးခဲ့ပါေြကာင်း။