လိုချင်သည့်ဆန္ဒ
ထာ၀ရေစ့ေဆာ်
အချိန်ေတာ်လှျင် ရစတမ်း ။
ဆုေတာင်းတာလည်း မရိှ
ဆန္ဒေကာင်းမှာလည်း ြမံုစိ
ေတမိဇာတ်ရုပ် ၊ ပါးစပ်မလှုပ်
ငုတ်တုတ်ေနလို့ေတာ့ မြဖစ်ဘူး ။
ရာဂအဆိပ်ေတွ၊ မတက်လွန်းနှင့်
ကာမအရိပ်ေတွ၊ မယှက်ပွန်းနှင့်
တဏှာသပိတ်လည်း ၊ မမက်မွန်းနှင့်
သြပာအနိပ်လည်း ၊ ရမ္မက်မစွန်းေစနှင့်ေပါ့ ။
လူြဖစ်လာ ယခု
စား၀တ်ေန၊ ခက်သံုးစု
ေကာင်းမှုဖက်ကာ၊ ခဲသံုးြဖာ
ဓမ္မတာလူတို့ထံုး
ကျွမ်းရာက ရုန်းရမှာမလွဲ ။
ပါးစပ်ဖွ ေ၀ဿန္တရာ
လက်မှာက ဇူဇကာ
သေ၀ချာ ၊ မုသားေြကာင့်
လူ့တရား၊ တန်ဖိုးကျ
တန်ခိုးမထနိုင်ေတာ့ဘူး ထင်ပါရဲ့ ။
ေလျာ်ကန်ရာ ၊ ဆုေတာင်းခံ
ေတာ်မှန်စွာ၊ ဆန္ဒကံတို့ြဖင့်
သမ္မာအာဇီ၀၊ ထမင်းပွဲလှြကေစ
အမှျေ၀မိပါ၏ ။
၀င်ေငွေပါင်းစည်းနှုန်း၊ ကျပ်တစ်ေထာင်
သံုးြပေနတာက ၊ ကျပ်ေလးငါးေထာင်
ခပ်ေချာင်ေချာင် နလမေတွေြကာင့်
ရသမှျ အစာမေြက
ပွတတ၊ အသြပာေငွြဖင့်
ရွြကွြကွ အထာေတွကို၊ အားကျလို့
တစ်ခါတစ်ေလ၊ မသဒ္ဓါေရ
အဆာေြပ ေသာက်ဖူးြပီးြပီလား ။
တဏှာထန် ပူးခိုက်
ဘနဖူးကို သိုက်မတူးလိုက်ပါနှင့်
ရူးမိုက်သည့်ဒဏ်ရာ၊ ေသရာပါ
အဖန်ငါးရာ၊ ငါးကမ္ဘာမရှည်ြကာ
သံသရာခရီးမှာ၊ ြဂိုဟ်မီးေမွှး
အို...... အနီးေလးပစ္စက္ခ၊ သခင်္ါရစက်၀န်း
အစွန်းေရှာင်နိုင်ဖို့၊ အခက်ေပွ
အရှက်ေြဖ၊ လာဘ်မထိုးေလနှင့်ေတာ့
ြကက်မျိုးေသာက်သည့် ေရလို
အဖတ်ေတွြဖစ်လို့သွား
တရားသက်ေသ အစစ်ေတွ
အမှားြကက်ေြခ၊ အြပစ်ေတွ
ရင်တွင်းမှာ ေခွရစ်
ေနှာင်ြဖစ်လို့ ရှည် ။
သဒ္ဒါဉာဏ် စူးစုိက်
ဘ၀င်ခိုက်တာကို ဆုေတာင်း
ဆုေတာင်းရင်းေြကာင့်၊ ဆန္ဒြပင်းထန်
အဓိပတိေလးပါးကို ၊ ြငင်းဆန်လို့
တင်းခံနိုင်တာ ရိှရိုးလား ။
ဆုလည်း မေတာင်းတတ်
ဆန္ဒေတွမှာလည်း မေကာင်းတတ်
ပါးစပ်က ဘုရားဘုရား
လက်က ကားယားကားယားနှင့်ေတာ့
အလကား ဆုေတာင်းြပည့်ပါ့မလား ။
သွားချင်တဲ့ ေနရာကိုသွား
"အလိုေတာ်ြပည့် မ, ပါ ဘုရား" ဆိုလို့
သနားသူေတွ့လှျင်ြဖင့် ၊ အားကျစရာပါ ။
ကိုယ့်ရဲ့နှလံုး ဟဒယအိမ်မှာ
ေမွ့သိမ်သိမ်ြဖင့်၊ အလိုေတာ်ကို စိမ်လို့ထား
အချိန်အားလှျင် နာနာဆုေတာင်း
ဆုေတာင်းြခင်းြပင်းထန် ပဲ့တင်သံ
ဆန္ဒအားေပါ်ကို ထိမှန်
အေြခခံရဖို့ ခရီးမေ၀း
အနီးေလးပန်းတိုင်
ကိုယ့်ကံတရားသာ ကိုယ်ပိုင်ရမည်ေပါ့ ။
ဘုရားမေပးခဲ့သည့်ဆုများကို
အလကားေဈးြဖင့် ေပးနိုင်မည့်ေနရာ
ကမ္ဘာမှာ ရိှနိုင်ပါ့မလား
ေတွ့ထားလှျင် သူေဌးြဖစ်
ေဈးမဆစ်ဘဲ ေရွှေတွေငွေတွပံု
ေြမပံုအညွှန်း၊ လိုချင်စမ်းပါဘိ ။
တကယ်လိုချင်လှျင် တကယ်ဆုေတာင်း
အားေကာင်းသည့် ဆန္ဒများကို
တဖွားဖွား လှုပ်ဆွပါ
ကိုယ့်အားသာ ပဓာန
ကိုယ့်တရားသာ မူလ
ကိုယ့်ြမှားကိုယ်သာ ေြဖာင့်ေအာင် သ
ယထာဘူတ အယူအဆနက်သန်
ဗုဒ္ဓစံ လံု့လဉာဏ်ဓါး၊ ကံစွမ်းအားေြကာင့်
ဘုရားစင်စစ်၊ ဧကန်ြဖစ်ခဲ့သည့် သာဓက
လက်ေတွ့ြပထားတာ ထင်ရှား
တွံ အသင်များ၊ ေမ အကျွန်မြခား
ေမ့ထားြကြပီလား၊ ေ၀့သွားြကြပီလား
တရားဆိုတာ ေဟာင်းေလ ေကာင်းေလ
ေအာင်းေရနှင့်သာ တကယ်ပက်ဖျန်း
အထက်မှန်းဆန္ဒေတွ အလှျိုလှျိုေပါ်
အလိုေတာ် ြပည့်ြကပါေစသား ။ ။
လင်းဦး(စိ်တ်ပညာ)
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html?showComment=1232079258555#c7139416586552777013'> January 15, 2009 at 8:14 PM
ဘ၀အသိေပး ကဗျာေလးကုိ
မှတ်သားနာယူသွားပါတယ်။
ေဖာ်ြပေပးတဲ့အတွက် ေကျးဇူးကမ္ဘာပါ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html?showComment=1232105827450#c76285910567137268'> January 16, 2009 at 3:37 AM
ရာဂအဆိပ်ေတွ၊ မတက်လွန်းနှင့်
ကာမအရိပ်ေတွ၊ မယှက်ပွန်းနှင့်
တဏှာသပိတ်လည်း ၊ မမက်မွန်းနှင့်
သြပာအနိပ်လည်း ၊ ရမ္မက်မစွန်းေစနှင့်ေပါ့
ေကာင်းလိုက်တဲ့ကဗျာေလးဗျာ..။
အသိတရားနဲ့ဘ၀မှာသတိရေနစရာေလးေတွေပါ့...။
ခုလိုအသိေပးေ၀မှှျတာေကျးဇူးပါဗျာ..
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html?showComment=1232113482857#c6955050876206958788'> January 16, 2009 at 5:44 AM
ကဗျာေလးကို ဖတ်ရတာ ကိုယ့်ကိုကိုယ် ဆံုးမေနသလိုပါပဲ။ တစ်ပုဒ်ဆို ဆိုသေလာက် ေြပာင်ေြမာက်တဲ့ အေရးအဖွဲ.ေတွနဲ ့ ဖတ်ေကာင်းတဲ့ ကဗျာေလးပါဗျာ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/01/blog-post_15.html?showComment=1232460542448#c4709266523083818363'> January 20, 2009 at 6:09 AM
ေကာင်းလိုက်တဲ့ ကဗျာ။ ေရးနိုင်တာ ချီးကျူးတယ် ကိုလင်းဦးရာ ။ အားေပးလျက်ပါ ။