း( တကယ် စိတ်မေကာင်းဘူး သူနဲ့ ခင်မင်ခွင့်ရဖို့ ေမှျာ်လင့်ချက် တို့မှာလည်း ရှိတယ်

မြကည်ြပာလံုချည်ေပါက်တာကို လာြပီးကွယ်မေပးေတာ့ဘူးေပါ့ ..
လွယ်အိတ်တစ်လံုးနဲ့ လွဲေနကျ ကိုရဲဝင်းေတာင် မလွဲနိုင်ေသာ အြဖစ်ပါလား..
ငိုချင်ရက် သူ့ဟာသဖတ်မိသလို ခံစားရပါတယ်..

စိတ်မေကာငး်ပါ

အင်း အခုေတာ့ မြကည်ြပာအတွက် အထာ မကျေတာ့တဲ့ ကိုရဲဝင်း တေယာက် အတွက် စိတ်မေကာင်းမိပါ ။

စိတ်မေကာင်းဘူး
သူ့လက်ရာစာေတွကို ေနာက်ဖတ်ခွင့် မရှိေတာ့ဘူး .. လွမ်းစရာပဲ

ကိုနီကိုရဲအတွက် စိတ်မေကာင်းြဖစ်မိပါသည်
သူေရးတဲ့ စာေတွကိုဖတ်ခွင့် မရေတာ့တဲ့ စာဖတ်ပရိတ်သတ်အတွက်လည်း စိတ်မေကာင်းြဖစ်မိတယ်
ကိုနီကိုရဲ အတွက် ကျေနာ်တို့ လုပ်ေပးနိုင်တာ အမှျ အမှျ အမှျ ပဲဗျာ

အတူတူ အမှျေ၀သွားပါတယ်။

ကိုလင်းဦးေရ...

ကဗျာေလးဖတ်ြပီးမျက်ရည်က ၀ဲ ချင်လာြပန်တယ်...

ဒီလိုေနာက်တစ်ေယာက်မရှိနိုင်ဘူးဆိုတဲ့လူေတွ ေရွးေသေနြကသလိုပဲ......

နှေမျာရတာ..ရင်ေတွလည်း..နာလှပါြပီ...

အခုေတာ့ ေကာင်းရာသုဂတိေရာက်ပါေစ..ကလွဲြပီး
ဘာမှ မတတ်နိုင်ြကေတာ့ဘူးးးေနာ်.....

သူ့စာေတွ ..ရီရသေလာက်...
ကိုလင်းဦး..ကဗျာ ကလဲ ငိုဖို့ေကာင်းတယ်

အကိုေရ

စိတ်မေကာင်းြဖစ်မိပါတယ်ဗျာ

ခင်တဲ့ ရီနို

မအိြန္ဒာေြပာသလိုပဲ အစ်ကိုရယ်... ေနာက်တစ်ေယာက် မရှိနိုင်တဲ့သူေတွပဲ ေသေနြကတယ်။

ြပည်သူချစ်တဲ့ စာေရးဆရာတစ်ေယာက် ဆံုးရံှုးရြခင်းအတွက် တကယ်ပဲ စိတ်မေကာင်းြဖစ်ရပါတယ်။

ဝမ်းနည်းမိပါေြကာင်း..

သတင်းကိုဖတ်ြပီး
တကယ်ကိုစိတ်မေကာင်းြဖစ်ခဲ့မိပါတယ်...
အခုကိုလင်းဦးကဗျာေလးကိုဖတ်ရေတာ့
ပိုြပီးေတာ့ေတာင်၀မ်းနည်း
သွားတယ်......
လူေကာင်းေတွမို့ဆုမေတာင်းလည်း
ေကာင်းရာသုဂတိကိုေရာက်မှာ
လုိ့ယံုြကည်ပါတယ် အစ်ကို။

နီကုိရဲ နဲ့ အလွဲ တွဲြပီး စွဲမှတ်ေလာက်ေအာင်ကို ကျေနာ်တုိ့ စာဖတ်သူ ရင်ထဲ ထည့်ခဲ့တဲ့ လူပါဗျာ.... ကုိလင်းဦး ကဗျာ ဖတ်လုိက်ရေတာ့ ထပ်ြပီး ၀မ်းနညး် နှေြမာမိတယ်ဗျာ....

အချစ်ဝတ္တုေတွကို မြကိုက်တတ်တဲ့ကွျန်ေတာ်ဟာ နီကိုရဲရဲ့ ဝတ္တုဆိုရင်ေတာ့ အချစ်အလွှမ်း ဘာပဲလာလာဖတ်ြဖစ်ပါတယ်။ သူက ကလိမထိုးဘူးေလ။ ငိုချလိုက်ဆိုြပီး တုတ်နဲ့လဲမရိုက်ဘူး။
တာရာမင်းေဝ ? နီကိုရဲ? ကဲ ဘယ်သူကျန်ေသးလဲဗျာ။ သူတို့အစား ေကာ်ပီေတွေရး နာမည်ေတွ ဆင်တူယိုးမှားလိုက်ေရးတဲ့ စာေရးဆရာ အမည်ခံေတွ ပါသွားရမှာ။
ရုံးစာေရးေလးေရ နှုတ်ဆက်လိုက်ပါတယ်၊ ခင်ဗျားေတာ့ လွတ်လပ်သွားြပီေပါ့

ဆရာ နီကိုရဲ ၀ထ္ထုေတွဖတ်ြပီး
ကျွန်ေတာ်လည်း သူ့လို ခဏခဏ လွဲဖူးလို့
တစ်ကယ့်ကို မေမ့နိုင်တဲ့သူပါပဲ။

ကျွန်ေတာ့်သူငယ်ချင်းတစ်ေယာက်ဆို
ဆရာ နီကိုရဲကို အရမ်းြကိုက်တာ...
သူနဲ့ ဆရာနီကိုရဲနဲ့ဆို ေမွးေန့၊ ေမွးလချင်းလည်းတူတယ်။

သတင်းြကားြပီးကတည်းက စိတ်မေကာင်းြဖစ်ေနရတာ ကိုလင်းဦးကဗျာဖတ်ြပီး ပုိ၀မ်းနည်းသွားြပီ...

သေြပ
ကျေနာ်အရမ်း၀မ်းနည်းပါတယ်ဗျာ
နီကုိရဲ ကုိလဲအရမ်းြကိုက်ပါတယ်
သူရဲ ့ကဗျာ ေတွ ကုိလဲ ဖတ်တယ်
အားေပးတယ်
သူေကာင်းရာမွန်ရာေရာက်ပါေစလို ့ဆုေတာင်းေပးပါတယ်
ဗျာ

သူ့ရဲ့စာေပ အနုပညာနဲ့ လူေတွရဲ့ေသာက ေတွကို ေြဖေဖျာက်ေပးတဲ့ ဆရာ နီကိုရဲ ခုေနဆို သူေရာက်ရာဘံုသားေတွကို ရယ်ေအာင်လုပ်ေနေရာေပါ့ ..

ေပျာ်ေပျာ်ေနေသခဲ ...တဲ့
ေပျာ်ေအာင်လုပ်ေပးတဲ့လူကျေတာ့ အေသြမန်လိုက်တာ
ဘာမှအစိုးမရပါလား

အတူတူ အမှျေ၀သွားပါတယ်
ဆရာ ေကာင်းရာသုဂတိလားမှာပါ

ေရွှလမ်းေငွလမ်း၀င်းြကည်

မိသားစုနှင့်အတူ ထပ်တူ၀မ်းနည်း ခံစားရပါတယ်။ အနုပညာ သမားဆိုတာ လူေသသွားေပမဲ့ သူ့၏စာေပ အနုပညာေျတွကေတာ့ ဘယ်ေသာအခါမှ ေသမည်မဟုတ်ပါ..ဆရာလင်းရယ်။

ေရွှလမ်းေငွလမ်း၀င်းြကည်

မိသားစုနှင့်အတူ ထပ်တူ၀မ်းနည်း ခံစာရပါတယ်။ အနုပညာ သမားဆိုတာ လူေသသွားေပမဲ့ သူ့၏စာေပ အနုပညာေျတွကေတာ့ ဘယ်ေသာအခါမှ ေသမည်မဟုတ်ပါ..ဆရာလင်းရယ်။

ြကယ်ေတွက အရမ်းေြကွတာပဲ ....

မြကည်ြပာဆိုတာကို သတိရေနေသးသေရွ့ နီကိုရဲဆိုတာ ရှိေနဦးမှာပဲ..

ြပံုးမိတိုင်း ငိုချင်တယ်..ဘယ်ေတာ့မှ ကိုယ့်ဂုဏ်ကိုယ်ေဖာ်မေရးတတ်တဲ့ အြကိုက်ဆံုး စာေရးဆရာထဲမှာ သူပါတယ်။

ကိုလင်းဦးေရ တကယ်ေတာ်တဲ့ စာေရးဆရာ တစ်ေယာက် ေလျာ့သွားြပန်ြပီ

သူ့လိုပဲ ေနာက်လူေတွး ဆက်ြကိုးစားြကေပါ့ဗျာ... ဒါဆိုလည်း သူေစာေစာသွားရတာ ေနာက်ဆံမတင်းေတာ့ဘူးေပါ့

ဒီကဗျာက ေသချာတာေတာ့...
ေဝဒနာ တစ်ခုကို ေပးစွမ်းနိူင် ခဲ့တာပါဗျာ..
ကုိရဲေရ....
အမှျ .... အမှျ.... အမှျ ပါဗျာ..