တစ်သက်လံုးအတွက်
ေနာက်ဆံုးြမင်ခွင့်ရခဲ့ရံုေလးပါ
(ခဏေလးပါကွယ်)
တိမ်တိုက်ေတွ တရုန်းရုန်းေြကွကျတဲ့ေန့ေပါ့ငါ့နှလံုးသားရဲ့
ဈာပနပွဲကျင်းပခဲ့တယ် ။
မျက်ရည်တစ်စက်ေတာင်
ပိုင်ဆိုင်ခွင့်မရခဲ့ပါဘူး...။
“ခွဲခွာြခင်း ” ဆိုတဲ့ အသိတစ်ချက်နဲ့တင်
ေ၀ဒနာေတွ
ကမ်းြပိုခဲ့ရတယ် ။
“ေ၀းကွာခဲ့ရြခင်း” ရဲ့ အဆံုး
အလွမ်းေတွေပွ့ပိုက်ရင်း
ဒဏ်ရာေတွထုဆစ်ထားတဲ့
ငါ့အတွက်ေတာ့
မနက်ြဖန်တိုင်းဟာ ြပဿဒါးေတွပါ .....။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2007/12/blog-post_10.html?showComment=1197294323636#c2920948281618882190'> December 10, 2007 at 5:45 AM
မဂင်္လာပါ ကိုလင်းဦး
ကဗျာေလးဖတ်ြပီး စိတ်ထိခုိက်မိတာ အမှန်ပဲဗျာ...
(ကွျန်ေတာ်အြဖစ်နဲ့ ေတာ်ေတာ်တူပါတယ်)
ဘာပဲြဖစ်ြဖစ် ေလာကမှာ မထင်မှတ်ထားတဲ့ အရာေတွဟာ အထင်ကရအြဖစ်နဲ့ ကျန်ခဲ့ြပီးြပီပဲ။
စိတ်ကိုအဲဒီအထဲမှာမနှစ်ထားပါနဲ့။ ကိုလင်းဦး နှင့် အတူတူ ကွျန်ေတာ်တို့အဖွဲ့လည်း သူ့အတွက်ရည်စူးြပီးေကာင်းမှုေလးေတွ လုပ်ေပးမှာပါဗျာ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2007/12/blog-post_10.html?showComment=1197345280513#c4954310521167007603'> December 10, 2007 at 7:54 PM
မနက်ြဖန်တိုင်းမှာ ြပဿဒါး မြဖစ်ေအာင် ြကိုးစားပါ သူငယ်ချင်းရာ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2007/12/blog-post_10.html?showComment=1197453710794#c7619457370544150813'> December 12, 2007 at 2:01 AM
တရားနဲ့ေြဖပါလို့ လွယ်လွယ်မေြပာချင်ပါဘူး။ အချိန်အတိုင်းအတာတခုတိုင်ခဲ့ရင်ေတာ့ ေြဖသိမ့်နိုင်မယ်လို့ ေမှျာ်လင့်ပါတယ်။ ညီမေလးေအတွက် ေမတ္တာပို့ ဆုေတာင်းေပးပါတယ်။