ဦးဦးကေတာ့ ေရးလိုက်ရင် ကဗျာေတွက အမိုက်စားေတွချည်းပဲ.. :)

ကဗျာတပုဒ် အြဖစ်ထက်၊ ဇာတ်ေြကာင်းတိုေလး တပုဒ်လို့ ြမင်တယ်...။
အေရးအသားေတွ ညက်ေညာလှပေနေပမယ့်၊ ဇာတ်ေကာင်ေတွဘ၀က မလှရှာဘူးေနာ်...

ဖတ်ရှူ ့သွားခဲ့တယ်။

တစ် ေရာ နှစ်ေရာ ြကိုက်တယ်ဗျ ကိုလင်းဦး ။ ကဗျာဖတ်အြပီးမှာ နင် နင်သွားတယ် ။ ထိမိလှပါတယ် အေရးအဖွဲ ့ေတွက ။

မဆံုးနိုင်တဲ့ သက်ြပင်းရှည်တစ်ခု ရိှုက်မိပါတယ်..။
ေရးေနတဲ့ အချိန်မှာ ြဖစ်ေနမယ့်
ကရုဏာေဒါေသာစိတ်ေတွ
ယူကျံုးမရတာေတွ
မချိတင်ကဲေသာကေတွနဲ့
မျက်ရည်ေတာင်၀ဲချင်၀ဲေနနိုင်မယ် ဆိုတာအထိ ခံစားလို့ရလိုက်ပါတယ်..။
အဲဒီ့ခံစားချက်ေတွ ကဗျာကတဆင့် ကူးစက်ြပီးလှည့်ြပန်လာခဲ့ေပါ့...။

အိြန္ဒာ

>>>ြဖစ်ကလက်ဆန်း ေြပာတတ်တဲ့
စကားလံုးတိုင်း ဆီေချာေနတတ်တဲ့..
ဟိုးက ေရာင်စံုမီး၀ိုင်းထဲက
မိန်းမပျိုေတွြကားထဲမှာ...
မင်း ရစ်မူးေနတယ်.... ။<<<
ကွျန်ေတာ်ြကိုက်တယ်အကိုရာ

ကဗျာကမိုက်တယ် ကိုလင်းဦး

ေရးထားတာအရမ်းေကာင်းတယ်ေနာ်
ဖတ်ြပီးကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းြမင်လာလို့
၀မ်းေတာင်နည်းရတယ်

ေရွှလမ်းေငွလမ်း၀င်းြကည်
လူ့ဘ၀ဇာတ်၀င်ခန်းတစ်ခုကို ထိထိမိမိ ကဗျာမီးေမာင်းဆလိုက်ထိုးေပးလိုက်တာလား ဆရာလင်းဦး
သိပ့်မိုက်တယ်။ သိပ့်ကိုြြကိုက်သွားပါတယ်။

ကိုလင်းဦးေရ
ဘဝင်မကျေတာ့ရင် အရာရာဟာ
အဆိပ်ြဖစ်သွားတတ်တယ်ေနာ်
ခင်မင်လျက်

အဲဒီဇာတ်လမ်းေတွ
ေတာ်ေတာ်မုန်းတယ် း(

ခံစားခဲ့ပါတယ်။
အပိုင်း-၃ ကို ေမှျာ်ေနဦးမည်။

ကိုလင်းဦးေရ
မဖတ်ရေသးတဲ့အေြကွးေတွလာဖတ်ပါတယ်
ခင်မင်လျက်

"ယံုြကည်ခဲ့တဲ့ သူ့မိဘ...
အရာအားလံုး ပံုအပ်ခဲ့သူ .. တစ်ေယာက်
ပံုစံပျက်သလား ေအာက်ေမ့ရတဲ့
မင်းရဲ့ ဦးေနှာက်တစ်ခု....
ဘ၀င်မကျေတာ့တဲ့အခါ
ေမတ္တာဟာ အဆိပ်..
ေငွဟာ အဆိပ်...
သစ္စာဟာ အဆိပ်..
အရိပ်ဟာ အဆိပ်....
အဆိပ်ဟာ အရိပ်ြဖစ်ေနတယ်......။"

စကားလံုးေတွ အေတာ်ဖွဲ့တတ်သား ေနာင်တာဆိုတာ အြမဲေနာက်ကျတာပဲ ေြပာေနလဲ နားလည်မယ် မထင်ပါဘူး :P

ကဗျာေလးကုိ ခံစားသွားပါတယ်ဗျား။

အစ်ကိုေရ အေရးအသားအဖွဲ့အနွဲ့ ေကာင်းတဲ့ ကဗျာရှည်ြကီးကို ဖက်သွားပါတယ်၊ တကယ် ေကာင်းတဲ့ကဗျာေလးပဲ၊

အရမ်းခံစားမိေစတဲ့ကဗျာေလးပါပဲ.အရှည်ြကီးဖတ်ြပီး အေမာြကီးလဲေမာသွားမိတယ်။အသက်ရှင်ရက်ေသေနသလုိ
အစွန်.ပယ်ခံရတဲ့(သုိ.)အထီးကျန်မှုေြကာင့်အသက်ပါ
ပါသွားတဲ့ မိန်းမသားတစ်ေယာက်ရဲ.ဘ၀ကုိ ဂရုဏာသက်မိသလုိ..ငါသာဆုိရင်ဆုိတဲ့အေတွးမျုိးကုိလဲ
သုံးသပ်မိသွားတယ်။ခံစားလုိက်ရတဲ့အေတွးတချုိ.အတွက်
ေကျးဇူးပါ။