လူေကာင်းဆိုတဲ့
ပညတ်ထဲမှာ
မင်းကို ဘယ်အရာေတွနဲ့ သတ်မှတ်ခဲ့သလဲ ။
ယံုြကည်ခဲ့တဲ့ သူ့မိဘ...
အရာအားလံုး ပံုအပ်ခဲ့သူ .. တစ်ေယာက်
ပံုစံပျက်သလား ေအာက်ေမ့ရတဲ့
မင်းရဲ့ ဦးေနှာက်တစ်ခု....
ဘ၀င်မကျေတာ့တဲ့အခါ
ေမတ္တာဟာ အဆိပ်..
ေငွဟာ အဆိပ်...
သစ္စာဟာ အဆိပ်..
အရိပ်ဟာ အဆိပ်....
အဆိပ်ဟာ အရိပ်ြဖစ်ေနတယ်......။
မင်း အိမ်ြပန်ချိန်ေတွ သူ့ဆီမဟုတ်ဘူး...
မင်း ၀ိဉာဉ်ေတွ သူ့ဆီမဟုတ်ေတာ့ဘူး...
ြဖစ်ကလက်ဆန်း ေြပာတတ်တဲ့
စကားလံုးတိုင်း ဆီေချာေနတတ်တဲ့..
ဟိုးက ေရာင်စံုမီး၀ိုင်းထဲက
မိန်းမပျိုေတွြကားထဲမှာ...
မင်း ရစ်မူးေနတယ်.... ။
မင်းရဲ့ အိမ်ေရှ့တံခါး၀ဟာ
ေစ့ထားရံု ေစ့ထားတဲ့ေန့ေတွ
ဘယ်ေလာက်ထိ ြကာေနြပီလဲ .......
အဲ့အချိန်
အိပ်ယာထက်က
မျက်၀န်းတစ်စံုရဲ့
ပင့်သက်ရိှုက် ေ၀ဒနာတစ်စံုဟာ
တစ်စိမ့်စိမ့်စီးရင်း မင်းြပန်လာချိန်ကို
အသံုးေတာ် ခံေနတာ ... မင်း သိရဲ့လား ။
"ငါ ရှာသေလာက် ငါသံုးမယ်....
ငါ့ဟာငါ ဘာလုပ်လုပ်" ဆိုတဲ့
လူ့အတ္တတစ်ေယာက်ရဲ့
ေအာ်ဟစ်ေနကျ ေတးဆိုးတစ်ပုဒ်လို
ခဏခဏ မင်းဆိုြပေနတယ်.... ။
မင်းဘ၀ရဲ့ နိဒါန်းလို့
မင်းကိုယ်တိုင် ရင့်ကျူးတဲ့ သူ့ကို
ခုေတာ့
အချိန်တိုင်း ပင့်ရိှုက်ငိုညဉ်းသံေတွနဲ့
ြပည့်နှက်ခိုင်းေနေလရဲ့........ ။
မင်းကေတာ့
အဲ့အချိန်....... ဘ၀ပင်လယ်တစ်သိုက်
ငါးမှျားချိတ်နဲ့ မှျားေနတဲ့ လူတစ်ေယာက်လို
အခါခါ ပွက်ေနတဲ့ မာယာေရဆိုးေတွထဲ
မှျားေနခဲ့... မှျားေနဆဲ...........
မင်းကိုယ်မင်း ဂုဏ်ေတွယူေနဆဲ ။
အေပါင်းအသင်းေတွြကားထဲ
ဘယ်သူ့ကို ဘယ်လှျိုထဲမှာ
ပုရစ်တက်ခဲ့တယ်၊
နစ်ခဲ့တယ်... ပစ်ခဲ့တယ်......
မင်း ဂုဏ်ယူဆဲ .................။
ခန္ဓာြမဲသေရွ့
မင်းအတွက် ရင်စည်းခံေနတဲ့ သူ...
အိပ်ယာေပါ် ဘုန်းဘုန်းလဲသွားရတဲ့ေန့ေတွမှာေတာင်
မင်း တစ်ချက်ေတာင် ြကည့်ခဲ့ဖူးလား...
မင်း မသိတဲ့ သည်းခံြခင်းကို ရင်၀ယ်ပိုက်လို့
အသိုက်တစ်ခုကို ပံုစံမပျက်ဖို့...
အသိုက်တစ်ခုကို လာမလုဖို့..
သူ ြကိုးစားေနရတာ......မင်းသိရဲ့လား ။
သူြပံုးခဲ့........
မင်းရဲ့ မရဏေအာ်သံေတွြကားမှာ.....၊
သူေြဖရှင်းခဲ့
မင်းရဲ့ အရှုပ်အထုပ်ေတွြကားမှာ.......၊
သူရပ်ခဲ့.......
မင်းရဲ့ ေချာင်ထိုးခံထားေနရတဲ့
တရား၀င် မိန်းမတစ်ေယာက်အြဖစ်နဲ့ေလ .....။
ြမို့ြပရဲ့ ငရဲေန့ေတွထဲ.....
သူ့ဘ၀ကို သူရုန်းလို့
မင်းရဲ့ ရင်ေသွးကို သူပိုက်လို့
သူ့အလံကို သူေထာင်ခဲ့ ....
ဘ၀ရဲ့ မနက်ခင်းတိုင်း
တင်းခံေနသူဆိုတာ မင်းသိရဲ့လား .... ။
ြကိုးစားပါရဲ့
ရိုးသားပါရဲ့.......
အဲ့ဒီအသိုင်းအ၀ိုင်းရဲ့ ေလှာင်ေြပာင်မှုေတွြကားထဲ
အဲ့ဒီ စကားေတွကို လိှုင်လိှုင်သံုးလို့
အြပံုးမျက်နှာတစ်ခုနဲ့
အဲ့ဒီ အသိုင်း၀ိုင်းြကားမှာ
ြငင်းဆန်လို့
မင်းအတွက် တံတိုင်းကာေပးခဲ့တာ မင်းသိရဲ့လား ။
အခုေတာ့ သွားြပီေလ....
အခုေတာ့ သွားရှာေလြပီ....
မင်း သိက္ခာကို ေစာင့်ေရှာက်ရင်း ........
မင်း ရင်ေသွးကို ေစာင့်ေရှာက်ရင်း ..........
ဘ၀ြခားသွားြပီေလ ။
အထိမ်းအကွပ်မဲ့ေနတဲ့မင်းကို
မိခင်လိုေစာင့်ေရှာက်ခဲ့........
ေကျွးေမွးခဲ့.......
ထိန်းသိမ်းခဲ့ ..............
သူ့ အတ္တကို သူနှိမ်လို့၊
သူ့ မာနကို သူချိုးလို့
ဘ၀ကိုရင်း ချစ်ခဲ့သူဆိုတာ မင်းသိရဲ့လား ..........။
မင်း မသိခဲ့တာေတွဟာ
သူ မရိှေတာ့တဲ့ေနာက်မှာ
အေရးြကီးဆံုး လိုအပ်သူတစ်ေယာက်ဆိုတာ
မင်းသိရဲ့လား ...................။
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1244993520170#c1221001009662414462'> June 14, 2009 at 8:32 AM
ဦးဦးကေတာ့ ေရးလိုက်ရင် ကဗျာေတွက အမိုက်စားေတွချည်းပဲ.. :)
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1244993833947#c7124607827778304598'> June 14, 2009 at 8:37 AM
ကဗျာတပုဒ် အြဖစ်ထက်၊ ဇာတ်ေြကာင်းတိုေလး တပုဒ်လို့ ြမင်တယ်...။
အေရးအသားေတွ ညက်ေညာလှပေနေပမယ့်၊ ဇာတ်ေကာင်ေတွဘ၀က မလှရှာဘူးေနာ်...
ဖတ်ရှူ ့သွားခဲ့တယ်။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245010712393#c8835458119780456388'> June 14, 2009 at 1:18 PM
တစ် ေရာ နှစ်ေရာ ြကိုက်တယ်ဗျ ကိုလင်းဦး ။ ကဗျာဖတ်အြပီးမှာ နင် နင်သွားတယ် ။ ထိမိလှပါတယ် အေရးအဖွဲ ့ေတွက ။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245079065368#c1138180405670419772'> June 15, 2009 at 8:17 AM
မဆံုးနိုင်တဲ့ သက်ြပင်းရှည်တစ်ခု ရိှုက်မိပါတယ်..။
ေရးေနတဲ့ အချိန်မှာ ြဖစ်ေနမယ့်
ကရုဏာေဒါေသာစိတ်ေတွ
ယူကျံုးမရတာေတွ
မချိတင်ကဲေသာကေတွနဲ့
မျက်ရည်ေတာင်၀ဲချင်၀ဲေနနိုင်မယ် ဆိုတာအထိ ခံစားလို့ရလိုက်ပါတယ်..။
အဲဒီ့ခံစားချက်ေတွ ကဗျာကတဆင့် ကူးစက်ြပီးလှည့်ြပန်လာခဲ့ေပါ့...။
အိြန္ဒာ
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245131777081#c3048965804847956793'> June 15, 2009 at 10:56 PM
>>>ြဖစ်ကလက်ဆန်း ေြပာတတ်တဲ့
စကားလံုးတိုင်း ဆီေချာေနတတ်တဲ့..
ဟိုးက ေရာင်စံုမီး၀ိုင်းထဲက
မိန်းမပျိုေတွြကားထဲမှာ...
မင်း ရစ်မူးေနတယ်.... ။<<<
ကွျန်ေတာ်ြကိုက်တယ်အကိုရာ
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245137067976#c6320519586722001305'> June 16, 2009 at 12:24 AM
ကဗျာကမိုက်တယ် ကိုလင်းဦး
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245221577971#c728109020873026410'> June 16, 2009 at 11:52 PM
ေရးထားတာအရမ်းေကာင်းတယ်ေနာ်
ဖတ်ြပီးကွက်ကွက်ကွင်းကွင်းြမင်လာလို့
၀မ်းေတာင်နည်းရတယ်
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245243695945#c5348206253768085243'> June 17, 2009 at 6:01 AM
ေရွှလမ်းေငွလမ်း၀င်းြကည်
လူ့ဘ၀ဇာတ်၀င်ခန်းတစ်ခုကို ထိထိမိမိ ကဗျာမီးေမာင်းဆလိုက်ထိုးေပးလိုက်တာလား ဆရာလင်းဦး
သိပ့်မိုက်တယ်။ သိပ့်ကိုြြကိုက်သွားပါတယ်။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245340122719#c1742481088437157023'> June 18, 2009 at 8:48 AM
ကိုလင်းဦးေရ
ဘဝင်မကျေတာ့ရင် အရာရာဟာ
အဆိပ်ြဖစ်သွားတတ်တယ်ေနာ်
ခင်မင်လျက်
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245383019490#c3106278937547233970'> June 18, 2009 at 8:43 PM
အဲဒီဇာတ်လမ်းေတွ
ေတာ်ေတာ်မုန်းတယ် း(
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245385776727#c1111110182524716449'> June 18, 2009 at 9:29 PM
ခံစားခဲ့ပါတယ်။
အပိုင်း-၃ ကို ေမှျာ်ေနဦးမည်။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245417450501#c5768359080603353510'> June 19, 2009 at 6:17 AM
ကိုလင်းဦးေရ
မဖတ်ရေသးတဲ့အေြကွးေတွလာဖတ်ပါတယ်
ခင်မင်လျက်
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1245436633291#c8303010241877852152'> June 19, 2009 at 11:37 AM
"ယံုြကည်ခဲ့တဲ့ သူ့မိဘ...
အရာအားလံုး ပံုအပ်ခဲ့သူ .. တစ်ေယာက်
ပံုစံပျက်သလား ေအာက်ေမ့ရတဲ့
မင်းရဲ့ ဦးေနှာက်တစ်ခု....
ဘ၀င်မကျေတာ့တဲ့အခါ
ေမတ္တာဟာ အဆိပ်..
ေငွဟာ အဆိပ်...
သစ္စာဟာ အဆိပ်..
အရိပ်ဟာ အဆိပ်....
အဆိပ်ဟာ အရိပ်ြဖစ်ေနတယ်......။"
စကားလံုးေတွ အေတာ်ဖွဲ့တတ်သား ေနာင်တာဆိုတာ အြမဲေနာက်ကျတာပဲ ေြပာေနလဲ နားလည်မယ် မထင်ပါဘူး :P
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1246224073952#c8761724569216539816'> June 28, 2009 at 2:21 PM
ကဗျာေလးကုိ ခံစားသွားပါတယ်ဗျား။
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1246528510760#c669429374848173627'> July 2, 2009 at 2:55 AM
အစ်ကိုေရ အေရးအသားအဖွဲ့အနွဲ့ ေကာင်းတဲ့ ကဗျာရှည်ြကီးကို ဖက်သွားပါတယ်၊ တကယ် ေကာင်းတဲ့ကဗျာေလးပဲ၊
http://linoo-ayar.blogspot.com/2009/06/blog-post_14.html?showComment=1261252556684#c2607203516996011959'> December 19, 2009 at 11:55 AM
အရမ်းခံစားမိေစတဲ့ကဗျာေလးပါပဲ.အရှည်ြကီးဖတ်ြပီး အေမာြကီးလဲေမာသွားမိတယ်။အသက်ရှင်ရက်ေသေနသလုိ
အစွန်.ပယ်ခံရတဲ့(သုိ.)အထီးကျန်မှုေြကာင့်အသက်ပါ
ပါသွားတဲ့ မိန်းမသားတစ်ေယာက်ရဲ.ဘ၀ကုိ ဂရုဏာသက်မိသလုိ..ငါသာဆုိရင်ဆုိတဲ့အေတွးမျုိးကုိလဲ
သုံးသပ်မိသွားတယ်။ခံစားလုိက်ရတဲ့အေတွးတချုိ.အတွက်
ေကျးဇူးပါ။